Ахалазиялық кардиа және кардиоспазмның жіктелуі мен сатысы өңеш ауруларын диагностикалау мен емдеудің маңызды кезеңдері болып табылады. Процестің кезеңін анықтау функционалдық бұзылыстың динамикасын бағалауға, өңештің кеңеюі мен спастикалық белсенділігінің дәрежесін анықтауға, асқынулардың дамуын болжауға мүмкіндік береді. Қазіргі классификация клиникалық, аспаптық және радиологиялық деректерге негізделген, бұл терапиялық араласудың оңтайлы тактикасын таңдауға көмектеседі.

Аурудың негізгі кезеңдерін келесідей бөлуге болады:

• Бастапқы кезең – төменгі өңеш сфинктерінің минималды релаксация бұзылыстарымен сипатталады; клиникалық симптомдар жиі нашар көрінеді және тек егжей-тегжейлі аспаптық тексеру кезінде анықталуы мүмкін.

• Прогрессивті кезең – сфинктердің тонусының айқын төмендеуімен, өңеш диаметрінің ұлғаюымен, белсенді араласуды және терапияны түзетуді қажет ететін дисфагия және рефлюкс құбылыстарының тұрақты белгілерінің пайда болуымен сипатталады.

• Кейінгі кезең – аспирациялық пневмонит түріндегі асқынулармен, салмақ жоғалтумен және жалпы зат алмасудың бұзылуымен жүретін айқын мегаэзофагус; Бұл кезеңде түбегейлі шаралар қажет, көбінесе операциялық сипатта болады.

Дәл жіктеу үшін манометрия, эндоскопиялық зерттеу және контрастты флюорография деректері қолданылады, бұл динамикадағы бұлшықет аппаратының функционалдығын бағалауға мүмкіндік береді. Мұндай егжей-тегжейлі талдау аурудың клиникалық ағымының ерекше ерекшеліктеріне бейімделген жеке емдеуді жасауға, сондай-ақ асқынулардың ықтималдығын болжауға көмектеседі. Объективті деректерді кешенді пайдалану өңеш моторикасының бұзылуы бар науқастарды емдеуді оңтайландыруға мүмкіндік береді.