Өңештің күйіктен кейінгі тыртық тарылуын емдеуде негізгі орынды
сүмбілеу алады, бұл қысқа (5 см-ге дейін) тарылуы бар науқастардың 70-
80% - тұрақты қалпына келтіруге әкеледі.

Ерте және кеш сүмбілеу деп бөледі.

• Өңешті сүмбілеуді бірінші кезеңде, 4–8–10-күннен бастап жүргізеді, оны ерте сүмбілеу деп атайды. Оның мәні қалыптасқан нәзік тыртықтарды уақтылы созудан тұрады. Мұндай сүмбілеу күн сайын бір ай бойы жүзеге асырылады, біртіндеп өңештегі сүмбі мөлшері мен уақытын арттырады.
• кеш сүмбілеуді өңеш күйген сәттен бастап кем дегенде 2 айдан кейін бастайды.

Ең прогрессивті әдіс – силиконды рентгендік контрастты сүмбілерді
рентгендік бақылаумен өткізілетін ішек-өткізгіш жол бойымен сүмбілеу.

Сүмбілеу күйік тарылуы бар науқастарға көрсетіледі, олардың өңеш
тарылуынан металл ішек-өткізгішті асқазанға өткізуге болады.

Сүмбілеу тыртық тарылу, өңеш жыланкөзімен асқынған кезде мүлдем
қолданылмайды (өңеш-көкірекаралық, өңеш-өкпеқапты, өңеш-тыныстық
жыланкөздер). Өңештің сүмбілеуі сонымен қатар айқын эзофагитпен бірге жүретін
тарылуларда, өңештің жалған дивертикулезінде (перфорация қаупі),
тарылудың қатерлі ісікке ауналу күдігі бар болған жағдайда
қолданылмайды.

Қысқа тарылуларда эндоскопиялық баллонды гидростатикалық дилатация
да жақсы нәтиже береді. Баллонды дилататорды тарылу аймағына енгізу
үш жолмен жүзеге асырылады: эндоскоптың құралдық арнасы арқылы,
эндоскоппен бірге параллельді түрде немесе тарылу аймағы арқылы
асқазанға эндоскоп немесе рентгентеледидар қадағалауында алдын ала
өткізілген бағыттаушы жіп бойынша.

Гастростомасы бар науқастарда баллонды дилататорды тарылу аймағына
ретроградты енгізуге болады. Баллонды гидростатикалық дилатацияны
ұзаққа созылған тарылуларда да қолдануға болады – әр учаскені бірінен
соң бірі кеңейту арқылы.

Өткір өңеш күйігінде жедел жәрдем және емдеу реанимация бөлімінде
антишоктық шараларды қолданудан басталады. Уытсыздандырғыш
терапия жүргізіледі, бір уақытта жұтылған химиялық затты шығаруға және
бейтараптандыруға тырысу қажет.

Жарақат алғаннан кейін алғашқы бірнеше сағат ішіндегі кезеңде адамның
асқазанын зонд арқылы көп мөлшерде жылы сумен жуған жөн. Тыныс
жолдарының күйігімен қатар болған жағдайда, көкей және трахеядан
шырышты аспирациялау қажет, қажеттілік туындаған кезде тікелей
трахеостомия жасалады.

Толық дисфагияда пациенттің тамақтануы орталық веноздық катетер
арқылы парентеральды жолмен жүзеге асырылады.

Егер 5-7 күн өткен соң пациент әлі де сұйықтықты жұта алмаса және ұзақ
уақыт парентеральды тамақтандыруды жүргізуге мүмкіндік болмаса,
гастростома қояды. Ота кезінде асқазанның күйік зақымын анықтау үшін
мұқият ревизия жүргізу қажет.

Жараның асқынған кезеңінде жедел операциялық араласуды қажет ететін
әртүрлі ауыр асқынулар пайда болуы мүмкін: ішкі іріңді медиастинит және
перитонит дамитын өңеш пен асқазанның тесілуі, қарқынды асқазан қан
кетуі (әдетте, асқынған жаралардан). Кейде аурудың бастапқы кезеңінде-
ақ өңеш-тыныс аралас жыланкөз пайда болып, ол да ауыз арқылы
тамақтануды болдырмау үшін гастростома қоюды талап етеді.
Қазіргі уақытта өңештің ерте сүмбілеу рационалдығы дәлелденген, оны
күйгеннен кейін 8–10-шы күннен бастап жүргізіп, 1–1,5 ай бойы
жалғастырады.

Лидоза курсын бір уақытта тағайындайды (әдетте 12 күн). Бірінші сүмбілеу
курсы аяқталғаннан кейін 1,5–2 ай өткен соң емдеудің қайталанатын
курсын жүргізеді.

Әрине, ерте бужирование барлық пациенттерге қолданыла бермейді:
науқас өте ауыр жағдайда болса немесе асқынулар дамыса, бұл әдіс
қолданылмайды.

Егер асқынулар қосылмаса, 3-5-ші күні өңештегі қабыну өзгерістері басыла
бастайды, науқастың жағдайы жақсарады, жұту мүмкін болады.

10–15 күнде шырышты қабықтың некротикалық аймақтары құлап,
олардың орнында грануляциялармен толтырылған жаралар пайда болады,
осы кезде жұту іс жүзінде еркін болады. Содан кейін грануляциялар тығыз
фиброзды дәнекер ұлпасымен ауыстырыла бастайды, ол біртіндеп
тыртыққа айналады – өңештің тарылуы қалыптасады, ол жиі өңештің
физиологиялық тарылу аймақтарында орналасады – перстневидті хрящтың
артында, аорталық және диафрагмаға жоғары сегменттер деңгейінде.
Бұл әдетте орган қуысына өткір химиялық заттардың түсуіне жауап ретінде
өңештің кенеттен рефлекторлы спазмынан болады. Сонымен қатар,
көптеген тарылулар жиі кездеседі.