I-II ст. ахалазия мен кардиоспазмды емдеудің негізгі әдісі, қарсы
көрсетілімдер болмаған жағдайда, бірінші курстан кейін оң нәтижелердің
90% - дан астамын қамтамасыз ететін рентгендік бақылаудағы сатылы
баллонды кардиодилатация болып табылады.

Кардиодиляция кезінде қайталанатын кеңейтулерді жүргізу кардия парезі
арқылы өңеш-асқазан қысымының градиентін қалыпты сандарға дейін
төмендетуге және тағамның пассивті өтуін қалпына келтіруге мүмкіндік
береді. Рентгенологиялық бақылаумен дилататор өңешке енгізіліп, кардия
деңгейінде цилиндрдің "белі" орнатылады, цилиндр науқастың сезіміне
назар аудара отырып үрленеді – ауырсынудың пайда болуы процедураны
тоқтату үшін сигнал ретінде қызмет етеді.

Кеңейту әдетте күн сайын қысымды біртіндеп жоғарылату арқылы жүзеге
асырылады (180-ден 320 мм сын.бағ.; 2-4 атм дейін.). Емдеу тиімділігінің
критерийлері дисфагияның жойылуы және өңеш-асқазан қысымының
градиентінің қалыпты сандарға дейін төмендеуі болып табылады. Әдетте емдеу курсы 5-6 кеңеюден тұрады.

Кардия ахлазияны дилатациялау кезінде қысымды төмен мәндермен және
мұқият жүргізу керек. Қысым градиентін 7-8 мм сын. бағанадан төмендету
кардия жеткіліксіздігіне, рефлюкс-эзофагитке және оның асқынуларына
(Барретт өңеші, өңештің аденокарциномасы, пептикалық тарылуы және
т.б.) әкелуі мүмкін. Қосымша аурулары және жоғары анестезиологиялық
тәуекелі бар егде жастағы науқастарда өңештің баллонды дилатациясын қолдану қолайлырақ болып табылады.

I-II дәрежелі кардиоспазмы бар жас пациенттерде кардиодилатацияның
тиімсіздігінің жалпы себебі деп аталады. «резеңке» кардия құбылысы,
онда өңеш-асқазан түйінінің серпімді тіндері шарға оңай созылады, бірақ көп ұзамай қайтадан спазмға айналады.

Науқастардың көпшілігінде емдеу процесінде дисфагия айтарлықтай
төмендейді, өңештің диаметрі қысқарады, асқазанның газ көпіршігі
қалпына келеді және емдеу курсы аяқталғаннан кейін пациенттер әдетте кез-келген тағамды еркін қабылдай алады.